kendi mevsiminde sıkıldığı, başka mevsimlerde hasret kaldığı
yani yokluğunda aradığı, varlığında yandığı
yağmurlara dokunmalı insan,
gözlerden değil, göklerden indirmeli melekler her bir damlasını, ağlamak istediği kadar ıslanmalı,
baharı yaşamalı insan,
ilkini de sonunu da ayrı tutmalı, arasında istediğine yaz'malı
geçmişe dokunmalı insan,
yeri geldiğinde özlendiğini de anlamalı, özlediğini de anlatmalı
ve sevdiği olmalı,
giderken değil döndüğünde ağlatmalı seni,
özlemden olmalı bu gözyaşları, yürekten akmalı
yani herkesin yağmuru ile güneşi arasına sıkışan gökkuşağı renginde düşleri olmalı, yağan yağmurdan sonra güneşi yaşattığı
martıların arasında özgürce duran gökkuşağı sensin, bu renkler senin düş'ün,
tek istediğim ise her bir renginde beni düşün
