terkediş...

tanrıya dokunmaktır bir insanı sevmek
ve kendini sevmek ile başlar sevdiğine kayıtsız teslimiyet
kimi zaman titreyen bir bedendir, altın tepside sunduğumuz,
kimi zaman üzerinde düşündüğümüz geleceğimizdir, paylaşmaktan sakındığımız.

gece uzundu, karanlık ve sessiz
sonbaharı içimizde hissettiğimiz, ürperten ve yalnız geceden çık gel diyordu bana
tüm anlamlandıramadıklarını bırak, gel diyordu bana
anlamadıklarımızı bırakırız arkamızda, kalanlar ile anlam katalım hayata diyordu bana

eğer gelirsen hiçbirşey eskisi gibi olmayacak diyordu
ne söylese inanmak isteyen gözlerime bakarak yalan söylüyordu

ve inandım
ve gittim

inanmadığım hayalleri bedenine sarıp, bir geceden daha fazlasını verdi bana
titreyip yatağa düşen bedenler zamanı parçalamıştı, hayat durmuştu
sabah belkide güneş aydınlatmayacaktı bu yanyana yorgun halde uzanan bedenleri tekrardan, yarın hiç olmayabilirdi

peki kimin umrundaydı yarın, bugün varken
hep aynı hatayı yapmıyormuyduk
geleceğimize sürdüğümüz yolda yarına ne kadar kaldığını gösteren tabelalara bakarken, yoldaki bugünü kaçırmıyormuyduk?

yataktan kalkarak bir sigara yaktım,
şarap ile paylaştım hayata soluduğum her bir zehirli nefesimi
ve döndüm
ve şarkılardan öğrendiğimiz repliklerle dedimki
"düşler ve gerçekler ayrı ayrı yaşanır"

ve düşten uyandım,
son bir nefes sigaramdan
son bir yudum kadehimden
son bir öpücük dudaklarından aldım

ve ayrı ayrı yaşamak üzere arkama bakmadan terkettim seni...