nasıl geçtiğini hatırlamadığın istasyonlar arasında geçer çocukluğun
ve ergenlik döneminde iki uzun durak arası pencereden dışarı bakarak hayal edersin tüm platonik aşklarını
ve senin durduğun yerden geçer anılarda eskittiğin zaman
bir gün istasyonların birinde vagona güzel gören gözler biner, maviliklerine dalarsın, aşktır
hayat bu ya bir başka durakta ya o iner, ya sen inersin, kaybolursun, hüsrandır
aynı istikamette birden fazla istasyon geçirebildiğindir yanına otururduğun, kendini evcilik oyununda bulursun, yalandır
ya yolun sonuna kadar oturursunuz birlikte terkederseniz hayatı, ölümdür
ya da birkaç durak sonra biriniz iner terkeder diğerini, yeniden doğumdur
işte o an tünelin ucundaki ışığı görürsün
farklı bir son beklemek niye?
işte o an tünelin ucundaki ışığı görürsün
farklı bir son beklemek niye?
yolcu aynıyken yol neden tekrar süpriz yapsın ki !
