Nefes

aldığın kadar verdiğin tek şey'dir,  nefes

tutabilene aşk olsun

cam’a üflersin sanat, 

ney’e üflersen nota olur, dokunur gönüllere
hayat olur, nefesi kesilene
can bulur beden, sen canan’ı buldum sanırsın
derin bir nefes alır, hayallere dalarsın
gönlün daha bir mutlu,
gökyüzün ise daha bir mavi olur




işte öyle mavi gibi huzur veriyordu ama mavi değildi
toprak kokuyordu ama içinden değildi
gülüyor gibiydi ama yüreğinden değildi
sadece bir nefes gibi doğal,
ve bir nefes gibi gerekliydi
ama o da nefesimi kesti de gitti...

serçenin sessiz çığlığı

Diğerlerini bilmem ama benimkisi düşsel basit bir yol hikayesiydi,

Diğerlerini bilmem ama düşününce benim için önemli olan yolun kendisiydi,

gerisi zaten koca bir hikayeydi…

Bulunduğu yer, gittiği yönden daha önemli olan

İşte böyle tuhaf bir yolculuktu benimkisi

Sayfalarını beraber yazdığımız takvimlere sonbahar gelmişti

ve ben dökülen yapraklar arasında çocuk gülümsemelerini yitirmiş, 

terk edilmiş bir oyuncak gibiydim
kırılmıştım...

Yol boyu geçtiğim her anıda, nefes aldığım her anda

gözlerim yine seni arıyor, sen aramıyordun

Ben artık mermer soğuğunda yatan yalnızlar kadar çaresiz

Ben artık yağmur altında ıslanmış bir serçe kadar sessizdim

Sensizdim 

ve sırılsıklam özlüyordum seni

Dedim ya benimkisi bir yol hikayesiydi, sonunu asla merak etmediğim

Çünkü benim hikayemde önemli olan son'a değil sana varmaktı